-
@ Jakk Goodday
2025-06-16 06:13:50
สนามที่มองไม่เห็น (ต่อ)
ผู้คนในองค์กรไม่ใช่หุ่นยนต์..
พวกเขาคือสิ่งมีชีวิตที่รู้สึก ร้องไห้ แอบเศร้า ยิ้มออก หรือหมดแรงโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน
และถ้าเราฟังเขาดีพอ เราจะพบว่า… สิ่งที่ทำให้เขาอยู่หรือไป ไม่ใช่ “ตัวงาน” เสมอไป แต่เป็น “สนาม” ที่รายล้อมตัวงานนั้น
มันคือบรรยากาศแบบที่คนอยากอยู่ต่อแม้จะเหนื่อย
มันคือพลังแบบที่คนอยากลองใหม่ แม้ล้มเหลว
มันคือ “น้ำหนักบางอย่างในอากาศ” ที่ไม่ได้ถูกรู้สึกด้วยสมอง
มันมากับกล้ามเนื้อ, จังหวะการหายใจ, และความไว้วางใจที่ไม่ต้องพูด
ผมเคยได้ยินคำพูดหนึ่งจากใครบางคนว่า
“เราจะไม่รู้เลยว่าองค์กรมีพลังหรือไม่มี จนกว่าเราจะต้องบอกลาจากที่นั่น”
เพราะในตอนนั้น เราจะรู้ได้ทันทีว่าเรากำลังจะเดินจากไปจาก ‘อะไร’
จากงาน? หรือจากสนามพลัง?
บางคนลาออกจากงานที่ดี เพื่อไปหาทีมที่ฟังเขา
บางคนยอมเงินเดือนน้อยลง เพื่อมาอยู่ในที่ที่หัวใจเขารู้สึกเบาสบาย
บางคนเดินหนีจากโอกาสใหญ่ เพราะบรรยากาศเล็กๆ มันเย็นชาจนเกินจะทน
แล้วองค์กรล่ะ?
ถ้าฟังดีๆ องค์กรเองก็ไม่ต้องการคนที่เก่งเพียงอย่างเดียว แต่องค์กรมักจะเติบโตได้ดีที่สุด เมื่อมี “สนามกลาง” ที่คนรู้สึกได้ว่า..
ฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้เพียงเพื่อเป้า ฉันอยู่ตรงนี้เพราะฉัน “มีค่าในที่นี้”
หลายองค์กรพยายามออกแบบระบบ HR
ใช้แบบประเมิน Use Case ของคนเก่ง วัด KPI รายบุคคล ปรับเกรดผลงาน
แต่พอคนลาออก.. พวกเขาไม่ได้พูดว่า “ผมลาเพราะระบบไม่ดี”
เขาพูดว่า “ผมไม่รู้สึกอะไรกับที่นี่แล้ว”
มันไม่ใช่เรื่องขอฃเหตุผล มันคือเรื่อง **แรงโน้มถ่วง**
สนามพลังขององค์กรทำหน้าที่คล้ายแรงโน้มถ่วงในระบบสุริยะ
มันไม่ได้ถูกมองเห็น แต่รู้สึกได้
มันไม่ได้มีการออกคำสั่ง แต่ชี้ทาง
มันไม่ได้ผลักใคร แต่มัน “ดึง”
ดึงเราให้ยืนตรงนี้นานขึ้น ดึงเราให้ฟังกันนานขึ้น ดึงเราให้อดทนต่อกันนานขึ้น
มันทำให้ทีมไม่แตกง่ายเมื่อความเห็นไม่ตรง
มันทำให้การเติบโตไม่กระเด้งออกเมื่อล้มเหลว
มันทำให้คนธรรมดาคนหนึ่ง… เชื่อว่าเขาสามารถมีพลังได้
สนามพลังแบบนี้ไม่ได้เกิดจากระบบ แต่มาจาก “จุดศูนย์กลาง”
ซึ่งในหนังสือที่ผมกำลังจะเขียนนี้ เราจะเรียกมันว่า **"Core Gravity"**
Core Gravity ไม่ใช่ตำแหน่ง
มันคือแรงดึงดูดที่ถูกเปล่งออกโดยใครบางคน หรือบางกลุ่ม ที่ “มีอยู่” อย่างแท้จริง
คนที่ไม่ใช่แค่พูดถึงความสำเร็จ แต่เปล่งความหมายของการอยู่ร่วมกัน
คนที่ทำให้เรากลับมาเจอ “ตัวเอง” ระหว่างการทำงานหนัก
คนที่ยืนอยู่ตรงกลางความแตกต่าง… โดยไม่ตัดสิน
และทำให้แต่ละคนอยากจะ “โคจร” อยู่ใกล้ๆ โดยไม่ต้องถูกสั่ง
ในทีมของลานกรองมันส์ Core Gravity ไม่ใช่แค่คนคนเดียว
มันอาจเป็น “วง” ที่ไม่มีหัวโต๊ะ แต่มีแรงกลมกลึงระหว่างกัน
มันอาจเป็นการประชุมที่ไม่มีใครเป็นประธาน แต่มีจังหวะร่วมของการฟัง
มันอาจเป็นวัฒนธรรมที่ไม่เคยเขียน แต่รู้ได้ว่า “พออยู่ในนี้ เราต้องเป็นตัวเองเวอร์ชั่นที่ลึกขึ้น”
ถ้าองค์กรเปรียบเหมือนดาวเคราะห์
Core Gravity ก็คือแกนกลางที่หลอมรวมชั้นเปลือกของมันไว้ไม่ให้แตก
มันไม่ส่งเสียง.. มันแค่ทำหน้าที่
มันไม่ชี้นิ้ว เพราะมันดึงดูด
มันไม่จัดระเบียบ มันทำให้ระเบียบเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ
คำถามคือ…
ในองค์กรของคุณ… มี Core Gravity แล้วหรือยัง?
และถ้ายังไม่มี
คุณกล้าไหม… ที่จะเริ่มเป็นแรงดึงดูดเล็กๆ แรงแรก?
#สนามพลังขององค์กร
#TheSpiritualGravityModel
#Siamstr